Навіны раёна

 Смарагдавую Зеляніна азімых клапатліва схаваў пухнаты снег. Для хлебаробаў надышла пара доўгачаканых адпачынкаў. Нівы сціснутыя. Адгучалі святочныя фанфары»Дажынак". Падведзены вынікі.   Сёлета да прафесійнага свята загадам Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь СФ "Кляўцы" былі ўзнагароджаны Дыпломам пераможцы рэспубліканскага агляду-конкурсу землекарыстанне высокай культуры земляробства, добраўпарадкаванне машынных двароў, жывёлагадоўчых ферм і комплексаў". Да дыплома належыў істотны падарунак-новенькі трактар МТЗ-82! Несумненна, што за годнымі лічбамі стаіць штодзённы тытанічная праца як самой Зоі Васільеўны, так і ўсяго калектыву ў цэлым. Ёсць у людзей, якія працуюць у гэтай гаспадарцы, пэўныя зайздросныя асаблівасці – паважлівае стаўленне не толькі да сваіх абавязкаў, але і адзін да аднаго, гатоўнасць пры неабходнасці прыйсці на дапамогу ў любы час сутак, а таксама аптымізм і жыццялюбства. Хоць ад сельскай працы і ад вясковага жыцця ў наш час многія бягуць як ад агню. Таму ў гаспадарцы востра стаіць праблема са спецыялістамі. Няма ветурачоў. Няма заатэхніка. Затое тыя, хто на працягу многіх гадоў даказалі адданасць роднай зямлі, заслугоўваюць самых цёплых і шчырых слоў падзякі. Увесь калектыў у першую чаргу дзякуе намесніка начальніка па раслінаводстве Л. А. Салаўёва.  – Мы сяляне, – жартуе Леанід Аркадзьевіч. - Усе мае дзяды – прадзеды-сяляне. Як прыйшоў у 1991 годзе ў «Новы труд» (цяпер – СФ «Кляўцы»), так на адным месцы з таго часу і працую. Вось ужо шмат гадоў гаспадарка спецыялізуецца на вырошчванні збожжавых. Гэта, у першую чаргу, пшаніца, а таксама ямень, авёс, бабовыя, рапс, шматгадовыя травы. Ёсць невялікі працэнт кукурузы, неабходнай для энергіі кармоў. Для сортообновления купляем элітныя насенне, з іх атрымліваем рэпрадукцыю і такім чынам тры гады збіраем і выкарыстоўваем насенне ўласнай вытворчасці. Падрыхтавалі задзел на будучы ўраджай. Паднялі зябліва, пасеялі азімыя рапс і пшаніцу. Галоўнае ў працы - заўсёды старацца рабіць ледзь-ледзь лепш. Ў гаспадаркі добрая крэдытная гісторыя. Гэта дазваляе крэдытавацца пад ільготны працэнт праз банк, купляць ўгнаенні, грошы пакрываем пасля продажу збожжа новага ўраджаю. На пытанне, ці можа ў раёне ўкараніцца дакладнае земляробства, дасведчаны аграном адказвае, што трэба для пачатку навучыцца дакладна выконваць усе традыцыйныя тэхналогіі вырошчвання зямлі, а ўжо потым «нешта ўдакладняць». Галоўнае-выконваць усе нюансы-севазварот, кіраванне пасевамі, палямі. Л. А. Салаўёў упэўнены – няма зямлі дрэнны або добрай. Ёсць правільнае выкарыстанне або няправільнае. Калі зямля менш урадлівая, яе ўсё роўна трэба выкарыстоўваць, толькі па прызначэнні – выпасать быдла, касіць, перезалужать. Ні ў якім выпадку ад яе не адмаўляцца. А дзе Зямлі лепей, з імі можна інтэнсіўна працаваць. Сеяць кожны год. Калі залужать-толькі на два гады, каб атрымаць ад іх поўную аддачу. А атрымаць асалоду ад адпачынкам мой суразмоўца ўсё ж плануе-прагуляцца ў лес з ганчаком, папаляваць на зайца. Па выніках уборачнай гарачай пары чатыры камбайнера СФ «Кляўцы» намалацілі больш за тысячу тон збожжа. Гэта Андрэй Катовіч (дарэчы, муж начальніка філіяла. А іх сын Уладзіслаў працаваў на адвозцы збожжа), Уладзімір Бараноўскі, Рыгор Охмуш і Рыгор Ніканаў. Для Г. П. Ніканава ўборачная кампанія апынулася юбілейнай. Дзесяць гадоў таму сеў за штурвал новенькага камбайна «Палессе» і штогод намалочваў на ім не менш за тысячу тон збожжа, а аднойчы намалаціў дзве тысячы тон! Рыгор Паўлавіч перакананы, што праца-гэта жыццё! Перастанеш працаваць, і жыццё спыніцца. Галоўнае, каб не падводзіла здароўе. Нарадзіўся ён у Стасеве. Тут жа нарадзіліся і жылі яго бацька, дзяды і прадзеды. За выключэннем хіба што дзеда Уладзіміра Сямёнавіча Ніканава, які 25 гадоў служыў у Праабражэнскім царскім палку, прайшоў Японскую вайну. Бацька, Павел Уладзіміравіч, усё жыццё працаваў вадзіцелем у «Праўдзе». У гэтай жа гаспадарцы пачаўся адразу пасля войска, у 1979 годзе, і працоўны шлях Рыгора Паўлавіча. З 1995 года працаваў у МНС, а з 1999-га і па сённяшні дзень – у «Кляўцах». На працягу 38 гадоў працуе бухгалтарам М.М. Маёрава. Прыйшла на працу ў калгас «праўда» Ніна Мікалаеўна ў 1984 годзе, гэтак жа, як і яе муж. Спачатку Анатоль Пятровіч быў кіроўцам, затым – аператарам базы ГЗМ (гаруча-змазачных матэрыялаў). 7 ліпеня 2009 года «праўду» далучылі да «Кляўцоў». І з гэтага часу муж і жонка нязменна прысвячаюць працоўныя будні гэтай гаспадарцы. - Перабояў з палівам у нас ніколі не бывае, - кажа мужчына. - Запасаў вялікіх няма, але тэхніка ніколі не прастойвае. Самая напружаная пара-восень. І пашем, і сеем, і культывуем, і прыбіраем, тады расход паліва па чатыры тоны ў дзень. Пяць камбайнаў працуе, тры-чатыры сеялкі, дваццаць два трактары, два МАЗы, грузавая ГАЗель. У гарачую пару працоўны дзень пачынаецца ў шэсць, а заканчваецца ў восем вечара. Узімку расход паліва нашмат менш. Запраўляецца тэхніка ў асноўным для падвозу кармоў, для чысткі хлявоў. Стаж работы ў гаспадарцы А. І. Колоскову складае дваццаць гадоў. Нарадзілася Аксана Іванаўна ў Кляўцах, у сям'і сельскіх працаўнікоў Наталлі Іванаўны і Івана Сямёнавіча Пуховых. Мама працавала брыгадзірам, а адзін час нават кіравала калгасам «новая праца». На жаль, пяць гадоў таму яе не стала. Бацька ўсё жыццё на колах. Быў кіроўцам, камбайнерам, а на працягу апошніх васьмі гадоў кіруе пагрузчыкам «Амкадор». Будучы школьніцай, Аксана з таварышамі спрабавала сілы на збожжатоку. Дзецям дапамогу гаспадарцы падабалася. І пасля заканчэння школы не захацела пакідаць роднае гняздо. Пачынала прыбіральшчыцай у канторы. Потым гадавала цялятаў. Працавала на вагавой. Перад нараджэннем сына ўжо загадвала фермай. Калі Сашы споўніўся годзік, аддала ў садок і вярнулася ў строй. Дванаццаць гадоў працуе на пасадзе дыспетчара на мехдвары. А Саша – маміна гордасць – у гэтым годзе ўжо заканчвае Полацкі дзяржаўны універсітэт. – Адразу калі прыйшла, было вельмі страшна, – гаворыць Аксана Іванаўна. - Да мяне тут працавала мая сястра. Потым яна з'ехала ў горад. Я хутка асвоілася на новым месцы. У нас у «Кляўцах» вельмі добры калектыў. Добры кіраўнік. Памятаю, як Зоя Васільеўна прыйшла да нас аграномам, я тады яшчэ вучылася ў школе. Адзін час яна нават варыла абеды, а я развозіла. Яе рэдка застанеш у кабінеце. З чатырох раніцы Кожны божы дзень на фермах, у майстэрнях, у полі – усюды. На працы бываюць розныя нюансы, да начальніка падыдзеш – растлумачыць, дапаможа. Усе механізатары таксама як на падбор адказныя, і што немалаважна – непітушчыя. Калі каго-небудзь і цягнула да гарачыльных напояў, з такімі работнікамі даўно развіталіся. А. В. Ярмошына аператарам машыннага даення працуе больш за дваццаць гадоў. За гэты час Алена Валянцінаўна зарэкамендавала сябе як адзін з лепшых работнікаў гаспадаркі. Жыццярадасная жанчына сцвярджае, што работа ёй вельмі падабаецца. А бо спецыфіка працоўнага графіка даяркі такая, што прачынацца даводзіцца ні святло ні зара – у палове чацвёртага, і ўжо ў пяць прыступіць да ранішняй дойцы. З 12.00 да 14.00 – абедзенная, і з 18.00 да 21.00-вячэрняя дойка. Усіх буронак (іх у падначаленні 46) Алена ведае «ў твар», усім сама дае Мянушкі, ведае характар кожнай. Ёсць у яе і свае ўлюбёнкі. Гэта Ліза-падліза і маліна – кароўкі ласкавыя і малочныя. Нягледзячы на напружаную працу, Алена Валянцінаўна знаходзіць час на хобі-шыццё, вышыўку і вязанне. Затое чацвёра дзяцей і трое ўнукаў з задавальненнем носяць цёплыя шкарпэткі і рукавіцы, сагравальныя у зімовыя холаду. А летам ласуюцца сакавітымі кавунамі, якія Алена вырошчвае ў сваім шклярніцы. Віталь Аляксандравіч Лойка працуе тэхнікам па штучнаму асемяненню жывёл з 2007 года. Яго жонка Таццяна Генадзьеўна з 2014-га доіць кароў. Маюць вялікае ўласнае гаспадарка – чатыры каровы, цялятаў і парася. Па гаспадарцы дапамагаюць дочкі-Яна, Іра і Юля. Яны-вучаніцы Выдрэйскай школы. У 2016 годзе сям'я Лойка прымала ўдзел у абласным конкурсе «Уладар сяла». Вясковая жыццё мужу і жонцы па душы. Галоўнае, па словах кіраўніка сямейства, гэта дружны, згуртаваны калектыў, які сфармаваўся ў «Кляўцах». А гэта вельмі шмат чаго варта. Пра гісторыю гаспадаркі і справы надзённыя распавядаюць эканаміст Святлана Уладзіміраўна Дзятленка і бухгалтар Раіса Паўлаўна Федарэнка: – У 2004 годзе «новая праца» быў перайменаваны ў «Кляўцы» і далучаны да ДРБУ-107. У 2008 – м у гаспадаркі з'явіўся інвестар-КУП «Віцебскаблдарбуд». Дзякуючы яму быў пабудаваны комплекс. Спачатку дзве чаргі на 530 галоў. У 2009-м прадпрыемства прырасла за кошт далучэння «Праўды». Пазней, у 2012-м, пабудавалі трэці хлеў, правялі мадэрнізацыю старой фермы. Ўзвялі тэнтавік для цялятаў. І цяпер у нас чатыры жывёлагадоўчыя памяшканні: два ў Кляўцах, па адным у Стасеве і Канашкове. У Асіпоўшчыне маецца цялятнік для вырошчвання цёлак перадслукавага ўзросту. Летась у лізінг узялі МАЗ. Разлічваецца за яго»Віцебскаблдарбуд". Працаўнікі філіяла ўдзячныя свайму інвестару за аказваемую дапамогу. Генеральны дырэктар У. С. Мацвееў пастаянна сам асабіста прыязджае ў гаспадарку, віншуе са святамі, прывозіць падарункі перадавікам вытворчасці. У выніку зладжанай работы аграрыяў пагалоўе жывёлы забяспечана якаснымі кармамі: 1438 тон зернефуражу, 15767 тон сенажу, 559 тон сена, 1185 тон сіласу. У пераразліку на Травяныя корму гэта складае 5014 кармавых адзінак, або 30,88 корм. адз. на ўмоўную галаву. Таму ўсе жывёлы цалкам забяспечаны ўласнымі кармамі. Адзінае, што абавязкова купляюць камбікорм у Аршанскага камбіната хлебапрадуктаў. Бо ад кармоў шмат у чым залежаць надоі малака, і як следства – зарплата працоўных, сродкі на куплю запчастак, пагашэнне крэдытаў. Калі прыбытак ад продажу збожжа сезонны, то каровы кормяць вяскоўцаў круглы год.